Azië is een geweldig continent, met een ontzettend rijke geschiedenis en ontelbaar veel interessante culturen. Ik ben twee keer in China geweest, maar ik zou zo graag ook de andere landen in Azië eens verkennen! Ik vond de Chinese leefwijze en cultuur super interessant, dus ik kan niet wachten om mijn volgende vakantie naar Azië te boeken en te ontdekken wat voor verborgen schatten er in de andere landen klaar liggen.

11 bijzondere Azië-feitjes

Om je wat inspiratie te geven voor je volgende vakantie en je interesse te wekken voor Azië, heb ik elf grappige of bijzondere Azië-feitjes voor je op een rijtje gezet. Lees mee en laat je verrassen!

1. China is het grootste land ter wereld, maar het heeft maar één tijdzone

Zoals je ongetwijfeld weet in China een enorm land. Met bijna 1,4 miljard mensen heeft het meer inwoners dan elk ander land op de wereld, en ook qua oppervlakte is geen enkel land groter. Het Chinese landschap strekt zich uit over ruim vijfduizend kilometer en over vijf geografische tijdzones. Maar toch is het in heel China altijd hetzelfde tijdstip; zeven uur later dan hier in Nederland. Hoe zit dat precies?

Tot aan halverwege de twintigste eeuw werden in China de tijdzones gehanteerd zoals we dat in de rest van de wereld ook doen. Maar na de burgeroorlog, die in 1949 ten einde kwam, werden deze vijf tijdzones door de Communistische Partij afgeschaft en vervangen door één enkele tijdzone die nu nog steeds gehanteerd wordt en die internationaal bekend is onder de naam China Standard Time. Dit deden ze om het gevoel van saamhorigheid te versterken en een eenheid van het land te maken. Zo komt het dus dat het aan de ene kant van het land vier uur eerder donker is dan aan de andere kant. Overigens doen ze in China ook niet aan zomer- en wintertijd. Dat is dan wel weer makkelijk!

2. In Japan wonen ruim 60.000 mensen die ouder zijn dan 100 jaar

Volgens de World Health Organization (Wereldgezondheidsorganisatie) leven Japanners het langst van alle bevolkingsgroepen op aarde. De gemiddelde levensverwachting in Japan is maar liefst 84 jaar. Vrouwen worden er ouder dan mannen: zij worden gemiddeld 87, terwijl mannen gemiddeld 80 jaar oud worden. Het zal je dan misschien ook niet verbazen dat er in Japan naar schatting ongeveer 61.000 mensen wonen die ouder zijn dan 100. Per 100.000 inwoners bereiken 48 Japanners die respectabele leeftijd.

Hoe het kan dat de Japanners zo oud worden? Sommige mensen denken dat het met hun dieet te maken heeft; Japanners eten veel voedzame vis en rijst, en ze eten minder vet dan sommige andere bevolkingsgroepen. Anderen denken dat het te maken heeft met traditie; in Japan is het gebruikelijk dat kinderen voor hun ouders blijven zorgen, ook als ze bejaard zijn. Japanse ouderen zouden dus minder stress ondervinden omdat ze beter verzorgd zouden worden, en niet in verzorgingstehuizen hoeven te wonen. Wat het Japanse geheim precies is zullen we waarschijnlijk nooit weten. Misschien helpt het om zo vaak mogelijk op vakantie naar Japan te gaan!

3. In Zuid-Korea is het elke maand Valentijnsdag

Bij ons is 14 februari natuurlijk de dag van de liefde, net als in andere Westerse landen. In Zuid-Korea is deze datum ook een dag waarop liefde centraal staat, maar zo heel bijzonder is dat niet. In Zuid-Korea is namelijk besloten om de veertiende dag van elke maand een feestdag te maken die in het teken staat van de liefde. Zo komt iedereen aan bod, of je nou een relatie hebt of vrijgezel bent. Op 14 februari is het traditie dat de vrouw de man een cadeau geeft, meestal chocolade. De man die de meeste chocolade heeft ontvangen, van de meeste verschillende vrouwen, kan zo laten zien hoe populair hij is. Een maand later, op 14 maart dus, is het zijn beurt om chocolade terug te geven, maar alleen aan de vrouw waar hij ook echt verliefd op is. Deze dag wordt in Zuid-Korea ook wel de Witte Dag genoemd.

Na de Witte Dag volgt op 14 april de Zwarte Dag. Deze dag is er speciaal voor vrijgezellen. Zij dragen de hele dag zwarte kleding en komen dan samen om jajangmyeon te eten, een gerecht met noedels en groente. Vervolgens gaan ze met zijn allen een potje zitten klagen dat ze alleen zijn. Klinkt gezellig toch? En zo is er elke maand op de veertiende een liefdestraditie ingelast. Op 14 mei geven stellen elkaar een roos, op 14 juni moet je iedereen die je tegenkomt kussen, op 14 november ga je samen naar de film, enzovoorts.

4. In Singapore staat een gebouw dat geïnspireerd is op een voertuig uit Star Wars

(Bron)

Star Wars-fan? Grote kans dat je de vorm van dit gebouw ergens van kent als je het tegenkomt tijdens je vakantie in Singapore. Het ontwerp van dit gebouw is namelijk geïnspireerd op een sandcrawler, een voertuig dat je in één van de films op Tatooine hebt rond kunt zien rijden. Het gebouw heeft dus ook de toepasselijke naam The Sandcrawler gekregen, en is, zoals je misschien niet zal verbazen, gebouwd in opdracht van Lucasfilm. Inderdaad, de filmmaatschappij van George Lucas, geestelijk vader van de Star Wars-films.

Deze firma heeft zijn hoofdkantoor in San Francisco, maar dus ook in Singapore zijn ze goed vertegenwoordigd. Het gebouw werd in januari 2014 geopend en het werd ontworpen door Andrew Bromberg. Dat zijn nog eens de leukere opdrachten die je als architect kunt krijgen! Binnenin vind je onder andere een hypermoderne bioscoopzaal met honderd stoelen, een enorme fontein in de vorm van Yoda en gangen die lijken op het interieur van een ruimteschip. May the force be with you!

5. In China worden kinderen vernoemd naar evenementen

In Westerse landen is het normaal om kinderen te vernoemen naar een ouder familielid, of naar iemand uit de geschiedenis. Maar in China wordt dat juist gezien als respectloos en gelooft men dat het ongeluk brengt om je kinderen naar jezelf of naar je ouders te vernoemen. Je zult daar dus niet snel een kind tegenkomen dat dezelfde naam heeft als zijn of haar grootouder. In China is het veel normaler dat kinderen worden vernoemd naar een historische gebeurtenis of een bepaald evenement, in plaats van naar een historisch persoon.

En dus bestaan er in China kinderen die ‘Olympische Spelen’ heten. Ja, echt. De naam Aoyun is Mandarijn voor Olympische Spelen en komt sinds 1992 regelmatig voor. In dat jaar gaf China zich op als kandidaat-gastland voor de Olympische Spelen van 2000. Die werden uiteindelijk gehouden in Sydney, maar toen Beijing in 2002 gekozen werd als locatie voor de Olympische Spelen van 2008, werd de naam opnieuw populair. Overigens is dit slechts een voorbeeld van de manieren waarop Chinese ouders hun kinderen namen geven. Meisjes krijgen vaak namen die iets met schoonheid of bloemen te maken hebben, terwijl jongens namen krijgen die ‘groot’ of ‘sterk’ betekenen. Maar ook namen als ‘Ruimtereizen’ of ‘Beschaving’ komen regelmatig voor. Dat is weer eens wat anders dan Finn of Femke!

6. In India eten ze alleen met hun rechterhand

Eten in India is een vak apart. De maaltijd wordt traditioneel omgeven door een behoorlijke lijst aan regels met betrekking tot etiquette. Die regels worden in veel gevallen een stuk minder streng gehandhaafd dan vroeger, maar toch doe je er voor je vertrek naar Mumbai goed aan je even in te lezen. Een klein foutje kan zo maar eens een grove belediging zijn voor je gastheer of -vrouw, terwijl je het zelf niet eens doorhebt! Goed opletten dus, voordat je aan die heerlijke Indiase maaltijd begint.

Ten eerste moet je weten dat er vaak met de handen wordt gegeten, vooral als er roti, chapati of naan bij het eten wordt geserveerd. Soep mag je natuurlijk wel met een lepel eten. Als je linkshandig bent, heb je pech: in India wordt nooit, maar dan ook echt nooit met de linkerhand gegeten. De reden daarvoor is dat de linkerhand wordt gebruikt om te wassen; het is de hand waar je je voeten mee wast en, ja, ook de hand waar je je billen mee afveegt. Eten doe je dus met rechts. Overigens gebruik je nooit de palm van je hand, maar alleen je vingers. Deze tussendoor afvegen aan een servetje wordt als onhygiënisch gezien, dus het schoonmaken van je handen moet wachten tot na het eten. In sommige delen van India moet je zelfs wachten tot de laatste gast zijn of haar eten op heeft voordat je je handen mag afvegen. En waag het niet om je bord niet leeg te eten of, erger nog, met je eten te spelen. Onbeleefder kun je niet zijn!

7. Alle inwoners van Vietnam hebben dezelfde verjaardag

Nieuwjaar, of Tết in het Vietnamees, is de belangrijkste viering in de Vietnamese cultuur. Het vindt meestal plaats in dezelfde periode als het Chinese nieuwjaar, dus eind januari of begin februari. Gedurende meerdere dagen wordt er uitgebreid gevierd dat de lente is begonnen. Voor de Vietnamezen is het een tijd van lekker eten, familiebezoek en een nieuwe start en een schone lei. In dat opzicht lijkt het dus eigenlijk best een beetje op het nieuwe jaar zoals wij dat vieren, maar dan met grote, kleurrijke optochten en net iets meer knalvuurwerk.

Maar nog bijzonderder aan het Vietnamese nieuwjaar, is dat dit ook de dag is waarop iedere inwoner van Vietnam verjaart. ‘Echte’ verjaardagen worden niet gevierd, en je leeftijd wordt geteld als het aantal nieuwjaarsvieringen dat je hebt meegemaakt. Zo kan het dus voorkomen dat een baby drie dagen na zijn geboorte al één wordt, en dat één helft van een tweeling met nieuwjaar vier wordt, terwijl de ander dan al vijf is. Als je slecht bent in het onthouden van verjaardagen kun je dus altijd nog naar Vietnam verkassen.

8. In Thailand kun je op woensdag niet naar de kapper

De inwoners van Thailand zijn nogal bijgelovig. Als je als man op vakantie gaat naar Bangkok en last hebt van afnemende haargroei, kun je het nog wel eens moeilijk krijgen, want de Thaise bevolking denkt dat kale mannen niet te vertrouwen zijn. Als er een vogel op je hoofd poept, betekent dat dat je voor de rest van de dag ongeluk zult hebben (dit is in mijn ervaring meestal ook het geval), als je grote oren hebt ligt je een gelukkig leven in het verschiet en als je ’s nachts de vloer van je huis veegt, veeg je al het geld dat je hebt verdiend mee naar buiten.

Het leukste Thaise bijgeloof vind ik de overtuiging dat je op woensdag niet je haar mag knippen, omdat dat ongeluk brengt. Daarom zul je in Thailand op woensdag nooit een kapperszaak vinden die open is. Hoe dat precies zo gekomen is, is onduidelijk, maar dat al deze bijgeloven helemaal door de Thaise cultuur zijn verweven zul je snel merken tijdens je vakantie. Het hoofd wordt trouwens gezien als een heilig onderdeel van het lichaam, en mag dus nooit worden aangeraakt. Die kappers in Thailand hebben het best moeilijk!

9. En in Noord-Korea mag je zelf je kapsel niet kiezen

In Noord-Korea maken ze het je nog net even een tikkeltje lastiger (zoals ze dat daar eigenlijk met alles doen). Persoonlijke vrijheid staat daar sowieso niet heel hoog in het vaandel, en als je naar de kapper wil, is dat niet anders. In Noord-Korea vind je geen dikke boeken met de meest uiteenlopende kapsels in de kapsalon. Nee, je mag voor je nieuwe haardracht kiezen uit 28 kapsels die zijn goedgekeurd door de staat. Echt ruimte voor creatieve uitingen is er dus niet echt, maar goed, je kunt er in ieder geval wel op woensdag naar de kapper als je dat zou willen. Dat kunnen ze in Thailand niet zeggen!

De Noord-Koreanen kunnen overigens toch nergens anders inspiratie vandaan halen als het om een nieuwe haarstijl gaat, want er is in het land geen toegang tot internet en de kranten, tijdschriften en tv-programma’s die ze te zien zijn worden allemaal gemaakt door de staat. De vrouwen zullen daar in de stoel dus niet zo snel vragen om hetzelfde kapsel als Rachel uit Friends.

10. In Japan wordt precies bijgehouden hoe veel je aankomt of afvalt

Je hebt al kunnen lezen dat Japanners van alle bevolkingsgroepen ter wereld het oudst worden. Dat zou kunnen komen door hun gezonde dieet, of door het feit dat mensen op leeftijd in Japan minder zorgen zouden hebben dan ouderen die in een verzorgingstehuis zitten. Feit is wel dat men zich in Japan veel bezighoudt met gezondheid. Sinds 2008 is er zelfs een wet van kracht die voorschrijft dat Japanners tussen 40 en 75 jaar oud zich elk jaar laten opmeten, om te kijken of ze gegroeid zijn in omvang.

Als mannen bij die jaarlijkse meting een omvang van meer dan 85 centimeter hebben, krijgen ze een dieetplan en oefeningen mee die ze thuis moeten doen om ervoor te zorgen dat ze niet nog verder aankomen. Voor vrouwen ligt die grens bij negentig centimeter. Het is overigens niet zo dat inwoners van Japan worden gestraft als ze aankomen – de wet is eerder een richtlijn die ervoor moet zorgen dat de gezondheid van de bevolking op peil blijft.

11. In Afghanistan is ‘geittrekken’ de nationale sport

De nationale sport van Afghanistan heet Buzkashi. Dat is Perzisch voor ‘geittrekken’, en naast Afghanistan wordt het onder andere ook in Pakistan, Kazachstan en in Kyrgyzstan gespeeld. Je kunt het je voorstellen als een soort van voetbal, maar dan met iets minder schwalbes en met een dode geit in plaats van een bal. Twee teams van tien spelers proberen, zittend op een paard, de dode geit te pakken te krijgen en hem in het doel te gooien.

Net als bij voetbal bestaat het spel uit twee helften die ieder 45 minuten duren. Het gaat er alleen wel iets harder aan toe; het komt regelmatig voor dat een speler van zijn paard valt en linea recta naar het ziekenhuis moet worden gebracht. Dat wil ik Arjen Robben nog wel eens zien proberen.

Welk land zou jij na het lezen van deze Azië-feitjes wel eens willen bezoeken? Of heb je zelf nog leuke weetjes over Azië die je graag wil delen?

Laat een reactie achter!