vakanties Forio (op eiland Ischia)

Kan niet beter, prachtig gelegen.

Over Forio

In Hollands hoogzomerse temperatuur wandelen wij naar Forio, vanuit hotel ‘Carlo Magno’ bergafwaarts naar haven en zee. Zwaartekracht helpt, slecht wegdek en Italiaanse rijstijlen minder. Tot half vijf is het siësta, zijn winkels gesloten. Italiaans ijs kunnen we niet weerstaan, ieder met eigen smaak. In Forio’s centrum treffen we bij de fontein winkeltjes van ‘Serpico Specialità d’Ischia’ met typische Ischia producten als marmelade, wijnen, likeuren, honing, limoncello, worsten en kruiden. In de buurt is ook een cosmetica-winkel met crème’s en handgemaakte zeep. De winkeltjes bestaan sinds de jaren 1800 en zijn door prominente clientèle bezocht. Ik noem naast koning Lodewijk I van Beieren ook Jackie Kennedy en Aristoteles Onassis, Liz Taylor en Richard Burton, Pablo Neruda en Charlie Chaplin. Jongens en meisjes die - net als wij - wisten waar ze het moeten zoeken. De ruim twee kilometer terug naar boven vergde de nodige zweetdruppels. De winkels waren geopend, het verkeer verveelvoudigd. Echte stoepen kent de kronkelweg niet, stijgingspercentage is ons onbekend, maar hoog. Kwestie van doorbijten voor geoefende wandelaars. Vriendelijke Sebastian, Duitse buurman van ons appartement, had aangeboden om ons met zijn gehuurde scooter een lift te geven. Wij hadden bij onze aankomst al begrepen dat hij daarmee was gevallen. Niet meeliften dus, liever ploeteren tot we erbij neervallen. Verfrissende douche en late siësta voor het avondmaal zijn genoeglijk. Glaasje rode wijn vooraf misstaat niet. Regisseur Dominico, veeltalige dienaar, wijst de weg naar tafel 39 en draagt ons op dit tafelnummer te onthouden. Wij beseffen niet waarom, hij lacht alleen maar. Wij vallen aan op een overheerlijk driegangen menu, zalm in de hoofdrol.

De zaterdag besteden we nuttig: bezoek aan ‘Giardini La Mortella’, prachtige tuin van Susana en William Walton. Walton was een van de belangrijkste Britse componisten uit de 20-ste eeuw, zijn vrouw een bevlogen, getalenteerd tuinierster. Het echtpaar woonde sinds 1949 vlakbij Forio. Het leek ons goed om de ingenomen calorieën van de voorgaande avond met een fikse wandeling te bestrijden, een klein uurtje enkele reis. De inrichting van de tuin is in 1956 tot stand gebracht door landschapsarchitect Russell Page, tussen dramatische uitstulpingen van vulkanische gesteente. Stenen paden en trappen verbinden de niveauverschillen, terrasjes bieden prachtige doorkijkjes op de baai van Forio. We brengen er enkele uren door en genieten volop. De enigen die na afloop te voet weer naar ‘huis’ wandelen. Op de helling van berg Epomeo, in de buurt van Punta Caruso, staan wij voor de keus om per bus of per benenwagen hotelwaarts verder te gaan. We kiezen voor het laatste. In Lacco Ameno oordelen we opnieuw recht op een Italiaans ijsje te hebben verworven. Energie voor de rest van nog een half uur heuvelopwaarts wandelen. Daarna wacht de nare klus rode wijn in te schenken, in afwachting van avondeten, dat opnieuw door Herr Domenico wordt geannonceerd. Forio ligt op een paradijselijk eiland in de vorm van een puntige hoed met thermen die aan vulkanische origine zijn te danken. Deze ‘Italiaanse hoed’ staat goed, dat kan ik verheerlijkend over deze Napolitaanse ‘poortwachter’ berichten.

Peter Samuel, Limmen