De officiële naam van het zuidelijkste eiland van de Cycladen is Thera. Maar de meeste mensen spreken nog van Santorini, een Italiaanse naam die aan het eiland werd gegeven tijdens het Venetiaanse bestuur. Vanaf het water lijken de witte dorpen op de roodkleurige bergen wel van sneeuw. Maar niets is minder waar, het zijn schitterende stadjes vol winkels en restaurants.

Reisverslag van de redactie

Boven op de 300 meter hoge kraterwand ligt de hoofdplaats Fira. Hier meren iedere dag cruiseschepen vol toeristen aan om Santorini te bezoeken. De toeristen gaan per ezel of lift vanuit de lage, oude haven, omhoog naar Fira. Je kunt het stadje ook bereiken via 588 traptreden. Ik kom echter met de ferry vanuit Naxos en huur in de haven een auto, waarmee ik via haarspeldbochten omhoog rijd en uiteindelijk in Fira beland. Het is een gezellig plaatsje met veel toeristenwinkels. Vooral t-shirts, zeesponzen en juwelen doen het hier goed. Opvallend is het hoe smal en zigzaggend de straten en huisjes zijn. Rechte lijnen zijn onbekend op Santorini. Alles is in bochten gevormd en dit geeft het eiland een unieke, karakteristieke architectuur. Vaak zijn de witte huisjes met blauwe kozijnen en luiken in de aarde of rotswand verzonken, wat er voor zorgt dat het in de hete zomers binnen uit te houden is.

Een eiland met historie

Na de laatste aardbeving van 1956 werd Fira grotendeels opnieuw opgebouwd. Het gemeentebestuur houdt zich aan de typische bouwstijl van de Cycladen met veel rondingen. Hoogbouw ontbreekt gelukkig op het eiland. Natuurlijk zijn er ook veel terrasjes en restaurants waar onder andere heerlijke vis wordt geserveerd. Bijna altijd met een schitterend zicht op zee. Soms lijkt het wel of je op een terras boven zee zit. Dit gevoel schijn je in het kunstenaarsplaatsje Oia al helemaal te hebben. Dus stappen wij verder in de auto richting deze plaats.

Schilderachtig Santorini

Dan komen we aan in het schilderachtige Oia met witte huisjes, blauwe luiken en roze of okergele muren. Weer leuke winkeltjes en prachtige terrassen. En inderdaad net even iets leuker en mooier, vinden wij. Er worden mooie sieraden, iconen, posters van wandschilderingen, beelden en heerlijke cakes verkocht. Er is zelfs één zaakje echt gespecialiseerd in cakes. Je kunt het zo gek of mooi niet verzinnen of ze hebben het: bananen-, chocolade-, kokos- of likeurcake. Gegarandeerd met mooi uitzicht vanaf het terras op zee. Vanaf hier kun je ook het vulkaaneiland Nea Kameni zien liggen.

De smalle straten zijn bekleed met authentieke, witte marmeren tegels en overal lopen of liggen honden. Geen vieze straathonden, maar gewoon leuke, mooie (straat)honden. Waar ze in de meeste Griekse plaatsen zwerfpoezen hebben, hebben ze in Oia honden. Dit plaatsje is echt zo fotogeniek dat je het gevoel hebt altijd je camera in de aanslag te moeten hebben.

Zwart strand

In het gebied bij Oia liggen twee stranden. Opvallend is dat de stranden hier zwart zijn vanwege de vulkanische bodem. Het is moeilijk om de stranden van Oia te betreden, aangezien er geen wegen zijn. Ze zijn alleen te voet en via 200 traptreden te bereiken.

Belangrijke opgravingen

Santorini is rijk aan historie en telt een aantal interessante opgravingen. Vanuit Kamari volgen wij een oude stenen weg omhoog. Velen doen dit te voet, maar zo midden op de dag in de felle zon rijden wij liever zo ver mogelijk door over de haarspeldbochten. Even denken we echt te moeten stoppen omdat de weg heel slecht is, we lopen een stuk, maar besluiten toch verder te proberen met de auto. We eindigen op een hoge bergtop en lopen vanaf daar naar het oude Thera. Op dit hoogste punt van het eiland ligt het klooster Profitis Ilias. De ruïnes van deze oude stad uit omstreeks 1000 voor Christus liggen op een rotsplateau van 800 bij 200 meter.

De bezichtiging begint bij de kleine kapel Agios Stefanos, waar een bewaker ons enkele reliëfs toont van een weegschaal en stier. We lopen langs overblijfselen van tempels, een Romeins bad en een theater. Schitterend, maar vooral ook warm. Een fles water moet je zeker meenemen als je deze oude opgravingen gaat bezoeken. Dat doen we dus ook als we naar de opgravingen van Akrotiri gaan. Een veel toeristischere plek, want hier kunnen autobussen (excursies vanaf de cruise) komen.

Het hele terrein, waarschijnlijk een Minoïsche stad, wordt beschermd door een dak en omheiningen. Er is nog maar een klein deel van de stad opgegraven en daarvan is lang niet alles in de rondleiding opgenomen, zo schijnt. Je gaat ook hier weer eeuwen terug in de tijd. Je loopt langs ruïnes van smalle straten, huizen en openbare gebouwen. In ieder huis was er wel een vertrek met muurschilderingen. Het is dan ook een wonder dat hier na diverse aardbevingen nog prachtige, ongeschonden fresco’s zijn gevonden. Die moeten we zien! Maar helaas voor ons, want deze liggen nu in het Nationaal Archeologisch Museum in Athene.

Boottochtje

Een echte aanrader is het verder om een boottochtje naar het vulkaaneiland Nea Kameni te maken. Dit eiland ligt in de baai van Santorini en hier kun je naar de krater lopen. Na zo’n half uur lopen bereik ik de donkere kraterrand. Een prachtig uitzicht op zowel de krater als op Santorini. Na deze inspanning is het tijd om te relaxen in de hot spring bij het eilandje Palea Kameni, wat naast Nea Kameni ligt. Aan het einde van de dag worden we weer op Santorini afgezet, waar we bij een ondergaande zon genieten van een zalige vismaaltijd.